Verhalen. Verhalen geschreven in de krant. Verhalen verteld op tv. Verhalen van overlevenden of verhalen over overledenen. De week van vier en vijf mei; een week vol met herinneringen.
Herinneringen aan die jaren van onderdrukking, onzekerheid en onvoorstelbaar veel pijn.

Herinneringen
Inmiddels ligt het begin van de Tweede Wereldoorlog bijna tachtig jaar achter ons, maar lijken de verhalen uit een tijdperk van minder lang geleden te komen. Zo levend en tastbaar worden de herinneringen nog altijd verteld en vastgelegd.

Zo lees ik deze week het verhaal van een vrouw die haar liefde ten tijde van de oorlog niet achterna kon reizen vanwege het gevaar om opgepakt te worden. Beiden overleefden de oorlog en leidden daarna hun eigen leven. Ze stichtten een gezin, maar worden eenmaal op leeftijd weduwe en weduwnaar. Na zestig jaar is er weer contact tussen de twee verliefde oorlogs-overlevers. En dat oude liefde niet roest, blijkt uit dit verhaal. Want ze trouwen alsnog met elkaar. Voor altijd verbonden door de herinneringen aan dezelfde afschuwelijke momenten die ze samen doormaakten.

‘Do not hate’
En zo is daar ook het verhaal van een vrouw uit de Achterhoek, die als tienjarig meisje moest onderduiken voor de Duitse bezetter. Ze verkleedde zich als jongetje, vluchtte met haar zus en samen vonden ze onderdak bij een boerenfamilie. Ze overleeft de oorlogsjaren en besluit haar verhaal vast te leggen in een boek. Nu jaren later is de vrouw 86 jaar en verspreid ze haar verhaal ook in lezingen. Wereldwijd. Haar boodschap: ‘Do not hate!’
Treffender kan ze het niet omschrijven.

Er is veel animo voor haar verhaal. Het thema van onderdrukking is helaas namelijk nog steeds actueel. Duizenden mensen in de wereld worden achtervolgd of vervolgd op basis van hun afkomst, huidskleur, geaardheid of geloof.

Verhalen
Ik hoop dat deze mevrouw haar verhaal en haar onderliggende boodschap nog jaren kan blijven verspreiden. Maar ook als straks haar stem niet meer hoorbaar is, moet haar verhaal blijven worden verteld.
Verhalen maken de herinneringen over de Tweede Wereldoorlog tastbaar. En hoe gruwelijk die geschiedenis ook is; gelukkig zijn en worden ze verteld, opgeschreven of op een andere manier vastgelegd.
Alleen op deze manier kunnen deze verhalen voor altijd de leidraad blijven vormen voor het feit dat we die gebeurtenissen nooit (meer) mee willen maken.

Mijn verhaal
In Nederland leven we nu 73 jaar in vrijheid. We kunnen daar iedere dag weer van genieten, het vieren, het delen. Ik doe het volop. En daarom ben ik op vier mei om 20.00 uur twee minuten stil. Twee minuten waarin de oorlogsverhalen in mijn hoofd springlevend zijn. Twee minuten waarin ik besef wat ik nooit wil meemaken en waarin ik dankbaar ben voor de vrijheid waar zij voor hebben gevochten. Dankzij hen leef ik mijn leven.
En dat is mijn verhaal.