“Gelukkig nieuw schooljaar!” Zapp. “Arke heet nu Tui.” Zapp. “Nu 2 + 2 gratis!” Zucht. Het is één van die sporadische avonden dat ik de televisie heb aangezet. Waarom? Geen idee. Het liefst zit ik buiten, want het is immers zomer, maar die wispelturige buien van de laatste weken zorgen ervoor dat ik toch maar binnen ben gebleven. En toen kwam ik dat zwarte kastje –alhoewel je tegenwoordig niet echt meer van een ‘kast’ kan spreken – tegen. Voor ik het wist zat ik middenin een spannende scène waarin het de vraag was of een baby droog de nacht door zou komen. Zowaar; het lukte! De scène daarna was ook al niet onvoorspelbaar, want dat je een product in winkel J tegenwoordig gratis krijgt als het bij winkel D goedkoper is, weet inmiddels iedereen. Het reclameblok wordt afgesloten met een aankondiging van een nieuw woonprogramma in september. Vier koppels krijgen elk vijf regels mee en moeten met die regels het huis van een ander stel verbouwen. Ha, dat staat natuurlijk garant voor teleurstelling en oververhitte discussies. Ik zap nog even verder en de ene na de andere herhaling komt voorbij. Van ‘Wie is de Chef’ tot ‘Friends’. En ook in Meerdijk (GTST) is de zomer nog niet ten einde. Mijn ogen blijven hangen bij Gordon Ramsay. De herhaling van de herhaling van Kitchen Nightmares. Zoals altijd bij Gordon bouwen ze de spanning lekker op. Op het punt dat de gemoederen zo hoog oplopen en dat niemand het meer ziet zitten, is daar uiteraard weer de reclame. Blijkbaar kijken er net als ik nog duizenden andere mensen naar een herhaling van een herhaling. Tussen de tandpasta en aardappelgerechten in is er de aankondiging van een film die inmiddels al een keer of tien op tv is uitgezonden, maar wordt gepresenteerd alsof het de première is. Na de reclame volgt nog een kwartiertje schelden en schreeuwen en dan zijn ze toe aan de verzoening. Ohoh, zou het goedkomen? Zal de keukenbrigade op de heropeningsavond van dit waardeloze restaurant een topprestatie neerzetten en de gerechten van Gordon goed de keuken uit kunnen laten komen? Of zou het eens een keer niet goed aflopen? Dat zou wat zijn. Zat er maar een knop op de afstandsbediening waarmee ik de afloop zelf kon bepalen. Natuurlijk komt het ook dit keer goed. De kok trots, Gordon trots, de vrouw van de kok nog trotser en last but not least; de kijker blijft achter met een goed gevoel. Want het is toch wel knap hoe die Ramsay dat iedere keer weer voor elkaar krijgt. Heel knap, maar weinig verrassend. En ik besef maar weer waarom ik dat kastje het liefst uitgeschakeld laat.

Nog één keer waag ik een rondje langs de zenders, want die werking heeft dat scherm dan weer wel op mij. Als ik hem eenmaal aan heb gezet, blijf ik zoeken naar iets interessants. Het Nieuws brengt me echter niks nieuws, Chantal blijft wederom bij Dennis van der Geest slapen en op RTL4 klinkt de eindtune van GTST. Ok, ik ben overtuigd; dat ding aan de muur moet uit. Ik heb mijn vinger al boven de standby-knop op de afstandsbediening als ik wederom een aankondiging van een nieuw tv-programma zie. Eentje die dromen waarmaakt. Een talentenjacht die garant staat voor succes. Het blijkt hier niet om de nieuwe serie afleveringen van The Voice te gaan en ook niet om het nieuwe seizoen van Heel Holland Bakt. Nee, Nederland gaat dit najaar op zoek naar de nieuwe K3! Wauw, een talentenjacht waarin dromen ècht uitkomen. Tuurlijk, geloof je het zelf? Daar ga ik echt niet naar kijken hoor. Net als miljoenen anderen daar niet naar gaan kijken. Echt niet. Tenzij het regent natuurlijk, maar dat doet het in het najaar gelukkig nooit.

Bron afbeelding