Ik ben niet geboren met twee linkerhanden, maar ook niet met twee rechter. Of misschien ook wel, maar laat ik het erop houden dat ik me nooit echt heb verdiept in techniek, omdat ik verwend ben met mensen om me heen die er wel kaas van hebben gegeten.
Een schilderijtje ophangen gaat me nog goed af, maar vraag me niet de bedrading van een elektropunt aan te sluiten voor een nieuwe lamp. Iets met een bruine, een zwarte en een blauwe draad; dat leerde ik ooit bij Techniek op de middelbare school.
Maar het ook daadwerkelijk doen? Ik laat het liever aan iemand anders over om er zeker van te zijn dat het goed gebeurt.

Handomdraai
Met het kopen van mijn eerste huis kwamen er nogal wat van die technische vraagstukken op me af. Van schilderen tot het monteren van een nieuwe wc-pot. Ik heb best wat klussen zelf proberen te doen, maar vijf sterren kan ik mijn schilderwerk echt niet geven. Iets wat de avond ervoor nog zo mooi glad afgewerkt leek, ziet er bij mij de volgende ochtend in het daglicht toch een stuk minder strak uit.
Een deur die klemt of niet goed in het slot valt. Geen idee wat ik ermee moet.
Ik schakel er maar wat graag ‘mannetjes’ voor in. Gelukkig zitten er wat van die handige mannetjes in mijn familie- en kennissenkring, maar voor sommige dingen is gewoon een vakspecialist nodig.
En gelukkig kun je die tegenwoordig dan weer vinden via het internet.

Ik verbaas me regelmatig over de efficiëntie en kundigheid waarmee die mannetjes met twee rechterhanden in een handomdraai de tuin omtoveren tot een strak ingericht en bestraat geheel, binnen een paar uurtjes een stormbestendige schutting plaatsen, een geheel bij ons huis passende nieuwe groepenkast ontwerpen en aanbrengen, onverklaarbare geluiden uit de vaatwasser laten verdwijnen of probleemloos het donkerbruine trappenhuis transformeren naar een lichte oase.

Vonken
Toen de elektrische aansteker van onze gaskookplaat onlangs niet meer stopte met het maken van vonken, zocht ik eerst op internet naar oplossingen voor dit euvel. Ik bleek niet de enige met een doorlopend vonkende gaskookplaat, maar voor de oplossing moest ik toch echt een beroep gaan doen op iemand met verstand van zaken.
Ik belde een willekeurige naam uit de lijst van de zoekmachine. Het mannetje stond me vriendelijk te woord en zei me vooral nog even geduld te hebben. De oorzaak kon namelijk zomaar opgelost zijn als we nog een maandje zouden afwachten. Het vocht in het systeem dat waarschijnlijk de veroorzaker was, zou dan verdampt zijn.

Mannetje
Helaas werkte dat geduld bij onze kookplaat niet en kwam er een paar maanden later toch een mannetje over de vloer. Het was een wat oudere man die na binnenkomst meteen doorstoomde naar de keuken. De kookplaat lag binnen no-time uit elkaar. Deze meneer was niet alleen kundig, maar ook efficiënt. Dat schepte vertrouwen.

De oorzaak bleek (zoals we al vermoedden na een paar maanden) niet te liggen in een vochtprobleem, maar in een piepklein stukje vettigheid onder één van de aandraaiknoppen. Dit maakte constant contact met de ontsteker. Hij haalde het stukje vakkundig weg met een stukje keukenrol, stak de stekker in het stopcontact en ja hoor, geen constante vonkenregen meer.
Probleem opgelost.
Simpel, maar die paar rechterhanden was toch echt noodzakelijk om de kookplaat veilig en snel uit en weer in elkaar te krijgen.

Scherpe analyse
In een paar oogwenken inspecteerde hij ook nog even de rest van onze keuken. Hij bekeek de oven, wierp een blik in de vaatwasser, draaide de keukenkraan open en constateerde dat de kraan nogal los zat. Dat wisten we en zouden we nog een keer goed repareren vertelde ik hem.
“Dat krijg je niet voor elkaar hoor. Dat ding is helemaal verkalkt van binnen. Daar moet een hele nieuwe kraan op.”

Ah… Een probleem waarvoor mijn eigen lieftallige mannetje al talloze pogingen had ondernomen om het zelf op te lossen, bleek in deze situatie dus helemaal niet oplosbaar.
Deze man had niet alleen twee rechterhanden, maar ook een razendsnelle scherpe analyse.
En voor de zoveelste keer in mijn leven kwam ik tot de conclusie dat technisch inzicht niet voor mij was weggelegd.
 
Hij plakte (met mijn goedkeuring) een sticker met zijn bedrijfsnaam en telefoonnummer aan de binnenkant van onze vaatwasser. “Zodat we hem voor een volgende keer ook weer zouden vinden.”
Reken maar dacht ik. Het kost wat, maar twee van zulke rechterhanden zijn dan ook goud waard.