Boodschappen doen, column schrijven, etentje in  mijn agenda zetten. Schoonzus is morgen jarig; niet vergeten een kaartje te sturen. Oh ja, de wasmachine moet nog aan vandaag. Wanneer wordt de vuilnisbak ook alweer geleegd?

“Bent u nog gefocust op uw ademhaling? “ spreekt ineens een stem uit mijn laptop. Ehm…nee, ik geloof niet dat ik daarmee bezig was. “Breng uw focus dan weer terug” zegt de mannenstem vervolgens streng. Ok meneer.

Sinds een paar weken probeer ik een cursus mindfullness uit. Het klinkt misschien wat zweverig, maar aangezien mijn gedachtestroom nooit stopt, kan ik het goed gebruiken. De hele dag door zit er een stuiterbal in mijn hoofd die de focus weghaalt bij wat ik op dat moment aan het doen ben. En dat is behoorlijk vermoeiend. Soms is het handig om vooruit te denken en optimaal voorbereid te zijn op wat er komen gaat. “Schat, heb jij de kaartjes bij je?” Tuurlijk. Boodschappen doen? Lijstje zit al in mijn hoofd. Maar wat heb ik er aan om alvast te bedenken wat ik morgen met mijn vriendin wil bespreken als ik middenin een zakelijk gesprek zit? Of te bedenken wat voor weer het nu zal zijn in Spanje waar ik over twee weken naartoe ga. Komt vast heel professioneel over als ik een deel van het gesprek heb gemist en ik niet zeker weet of dat ene belangrijke punt nu wel of niet al besproken is. Uiteraard ligt een deel van die drukte in mijn hoofd bij mezelf, maar het dagelijks leven om me heen draagt daar wel aan bij. Als ik ’s middags bij de kassa in de supermarkt wil afrekenen, moet ik binnen een minuut mijn bonuskaart pakken, mijn boodschappen inpakken, pinnen, de pasjes weer in mijn portemonnee doen, de portemonnee in mijn tas, antwoorden of ik zegeltjes wil, de zegeltjes opruimen en beslissen of ik een bon wil. En om geïrriteerde blikken te voorkomen, vooral niet te lang doen over het wegkomen bij de afruimband. Concentreer je op het nu zegt mijn cursus mindfullness dan. Maar pfff…zonder enig vooruitdenken is deze dagelijkse handeling bijna niet te doen. Ook het constant bereikbaar zijn, reclameborden die aandacht vragen en toeterende auto’s als ik even sta te wachten op iemand die uit zijn parkeervak probeert te komen, helpen niet mee om die stuiterbal in mijn hoofd te stoppen. Vandaar dat er nu dus strenge mannenstem is die me vanuit mijn laptop toespreekt alleen aan mijn ademhaling te denken. Ok, focus…. De oefening duurt in totaal dertig minuten. Dertig minuten lang adem in, adem uit. Na die dertig minuten mag ik mijn ogen weer openen en ik moet eerlijk zeggen dat ik me rustiger voel. Ik heb in die tijd bedacht wat ik morgen ga doen, welk cadeau ik ga kopen voor mijn moeder en wat ik ga koken vanavond. Super efficiënt dat mindfullness!