Het is zomer! Hoewel het weer buiten soms anders doet vermoeden, leven we toch echt in de maand augustus. En ondanks de natte voeten, de dreigende luchten en de harde wind, geniet ik. Hoe dat mogelijk is als zonaanbidster in hart en nieren? Nou, omdat het de welbekende komkommertijd is.

Licht verteerbaar
Komkommers bestaan voor een groot gedeelte uit….water. Licht verteerbaar dus. En dat is precies wat me zo bevalt aan deze tijd. De kranten, het nieuws op de radio of op de tv; het klinkt allemaal zo luchtig. Alsof er geen belangrijke berichten zijn die naar buiten gebracht moeten worden. Alsof het zondag is (op maandag zijn de kranten ook verwaarloosbaar dun), maar dan elke dag weer.

De wereld is echt niet ineens gestopt met ‘branden’ en Trump steekt zijn mening ook niet spontaan onder stoelen of banken, omdat hier nu net toevallig de meteorologische zomer aan de gang is. Maar feit is dat de berichtgeving daarover plotseling vervaagt zodra de vakanties beginnen. De kranten staan vol met ‘nieuws’ over vakantiegangers die het te heet (/te koud/te nat) hebben, over gezinnen die in loeihete auto’s in de jaarlijks terugkerende files naar het zuiden staan of over Hollandse strandtenthouders die klagen over het tegenvallende strandweer. Elke dag weer.

Oorlogen lijken ineens mijlenver bij me vandaan. In de politiek gebeurt nog minder dan normaal. En als er wel iets spannends te berichten is, dan smeert de media dat – a la soapserie – lekker uit over de hele week. Elke dag wordt er een nieuw feitje toegevoegd aan het desbetreffende onderwerp. Alles om de headlines gevuld te houden. En ik vind het prima. Het leest of kijkt zo heerlijk licht verteerbaar weg.

Belangrijk nieuws
Toch vraag ik me soms af of er geen belangrijker nieuws is. Want natuurlijk is dat er wel degelijk. Net als dat er op zondagen gewoon wordt doorgegaan met bombardementen of demonstraties tegen een leider met dictatoriale neigingen. Oorlog en onrecht houden nu eenmaal geen rekening met vrije dagen.
Maar in Nederland doen we dat dus wel. In de ruim zes weken zomervakantie. We steken onze kop in het zand van een zonovergoten strand, in de modder van een regenachtige camping of de aarde van de achtertuin en smullen van die komkommerverhalen. We zetten de wereld even op pauze. Of eigenlijk zetten we onszelf op pauze en draait de wereld daarbuiten gewoon door.

En hoe ellendig ik de gebeurtenissen in de wereld soms ook vind, ik vind het wel prima om af en toe op pauze te staan. Even niks. Even genieten in die cocon voordat de headlines straks weer gruwelijk hard mijn huiskamer binnenkomen. Straks….daar ga ik me dus nog even niet over bekommeren.

Fijne vakantie!