“Ho, stop” roep ik nog, maar het heeft geen zin meer. Een jochie van een jaar of vier is al tegen me aangelopen. In zijn hand heeft hij drie aardbeien en zijn focus ligt volledig op de rode vruchtjes. Hij steekt er snel één in zijn mond, kijkt niet op of om en rent het gangpad van de supermarkt uit. Ik kijk om me heen, verbaasd over de aardbeien in de handen van het jongetje, want ik sta hier in het gangpad van de wasmiddelen. Maar dan zie ik even verderop inderdaad een aangebroken bak aardbeien staan. Tussen de middelen voor een stralend witte was nota bene.

Aangebroken verpakkingen in de schappen van de supermarkt; ik kijk er niet meer van op. Vorige week nog had ik medelijden met een reep witte chocola. Hij had het zwaar te verduren gehad, want behalve dat hij zijn glimmende verpakking miste, ontbrak er ook nog een deel van zijn ‘blokjes-lichaam’. Er was een grote hap uit genomen. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Hoe hongerig kun je zijn? Of zal het een onstuitbare vrouwelijke hormoonspiegel geweest zijn? Ik nam de reep mee naar de servicebalie en gaf hem daar af. Zonder blikken of blozen nam de baliemedewerkster de reep aan en gooide hem in de prullenbak. Ik concludeerde daar maar uit dat dit niet de eerste was dat ze dit meemaakte. En dat in een tijd dat je honger toch best goed op een legale manier gestild kan worden in de diverse supers. Er wordt namelijk nogal wat te proeven aangeboden. Van stukjes koek tot het nieuwste merk chips. Wil je er een lekker bakkie koffie bij? Dan staat die ook gratis voor je klaar. En met een beetje mazzel tref je zelfs een kok aan die live voor je staat te koken en je de heerlijkste dingen laat proeven. Allemaal met als doel om je de producten of ingrediënten mee naar huis te laten nemen. Maar mocht je gewoonweg honger hebben, dan is het ook prima als je die hippe zak chips na de proefsessie gewoon in het schap laat liggen. Toch is het opmerkelijk dat er zoveel mensen boodschappen gaan doen met een hongerige maag. Uit diverse onderzoeken blijkt namelijk dat je op dat soort momenten beter geen boodschappen kunt gaan doen. Je schijnt dan namelijk meer aan te kopen dat je eigenlijk van plan was en ook liggen er bij de kassa meer ‘ongezonde’ producten in je winkelmandje. De supermarktketens spelen daar heel handig op in. Op elke afdeling staat wel een bordje of schaaltje met lekkers klaar. Ook ik kom deze keer genoeg tegen wat ik in mijn mond zou kunnen stoppen, maar ik heb net gegeten en kan die blokjes kaas en nieuwe zuiveldrankjes nu makkelijk voorbij lopen. Even later bij de kassa kan ik dus met een tevreden gevoel naar mijn aankopen kijken. Ik vervolg mijn weg naar de drogist. Eenmaal binnen werk ik netjes mijn boodschappenlijstje af. Tot dusver geen gekke dingen hier. Totdat ik n het gangpad bij de dameshygiëne sta. Mijn oog valt op – je raadt het al-  een aangebroken verpakking. Een opengescheurd doosje inlegkruisjes welteverstaan! Ehm….ik mag toch hopen dat een onhoudbaar hongergevoel hier geen rol speelde…