“Doe mij nog maar een biertje hoor. Wij hoeven vandaag niet te rijden” zegt de grijsbehaarde vriendelijk lachende meneer tegen de serveerster. Naast hem zit zijn vrouw en aan de andere kant van de tafel zitten zijn kleindochter en haar vriend. Uit het gesprek dat ze voeren, maak ik op dat opa en oma door de kleindochter zijn uitgenodigd voor de lunch. We zitten in een Italiaans restaurant, waar naast broodjes en salades ook hippe Italiaanse tapas worden geserveerd. De kleindochter besluit dat ze deze hapjes gaan bestellen voor het hele gezelschap. Een prima keuze natuurlijk, maar toch ben ik stiekem nieuwsgierig naar wat opa en oma van deze hapjes gaan vinden. Ergens in mijn hoofd leeft namelijk nog steeds het idee dat oudere mensen alleen maar bloemkool met kaassaus en gehaktballen eten. Ik onderschat de oudere generatie voortdurend. Op de fiets word ik meer dan eens ingehaald door een kwieke dame of heer op een hippe tweewieler. Eentje met een motortje dan weliswaar, maar daar gaat het niet om. Ze kunnen nog fietsen. En hard ook. Dat was een paar decennia terug nog geen optie. Mijn eigen opa’s en oma’s takelden lichamelijk langzaam af en dat leidde onvermijdelijk ook tot het afstand doen van de fiets en de auto. De wereld waarin ze leefden werd op deze manier steeds kleiner. Hetzelfde geldt voor het gebruik van een smartphone of internet. In mijn ogen leek mij dit een brug te ver voor de oudere generatie, maar hoe mijn eigen oma begon met het gebruik van een mailprogramma voor het sturen van berichten aan haar familie in Canada, kijk ik tegenwoordig niet meer raar op van Skypende oudjes. Ze houden op die manier contact met kinderen en kleinkinderen. Waar ook ter wereld. Ze pinnen, ze kleden zich hip en gaan met de kleinkinderen naar een pretpark. Het beeld van krimpende en kromlopende mensjes met grijs haar, diepe rimpels in het gezicht en een voorliefde voor bloemkool met kaassaus klopt gewoonweg niet meer. Er staat een generatie op die hipper is dan ooit en ze zijn nog met veel ook. Terwijl de discussie over de steeds grotere wordende groep vluchtelingen in ons land oplaait, heb ik nog niemand gehoord over de groeiende groep oudjes. Zijn zij niet bedreigend? Met hun smartphones en e-bikes veroveren ze ons land. Of eigenlijk mijn brein. Ik zal een versnelling moeten maken om in mijn hoofd een nieuw profiel van generatie G(ranny’s) uit te tekenen. Eentje van dames die al bellend en met één hand aan het stuur op hun e-bikes de fietspaden beheersen. Eentje van heren die hippe biertjes en tapas bestellen in een modern restaurant. En als ik nog dacht dat dat toch niet ècht het nieuwe beeld kan zijn, dan word ik er nu uitgehaald. Want naast me zitten opa en oma inmiddels gulzig te eten van de Italiaanse hapjes en opa bevestigt nog even ‘dat het allemaal prima te pruimen is’! Ok…generatie G èn tapas…check.