Aandachtig bekijk ik de inhoud van zijn linkerhand. In het kuiltje tussen zijn handpalm en zijn vingers ligt een groene vloeistof. Ik kijk ernaar en dip het topje van mijn wijsvinger erin. Ik steek hem in mijn mond en proef…

Na mij volgen nog twaalf vrouwen én een man die dezelfde handeling uitvoeren. Vandaag eten we letterlijk uit zijn hand….die van Louis.
Louis is een natuurdeskundige die ons nu voor de vierde keer meeneemt op ontdekkingstocht in de natuur. Stukken natuur dichtbij de Nederlandse kust waar ik niet eens zo ver vandaan woon, maar die nog nooit door mij van zo dichtbij bekeken zijn.
Louis vertelt over bomen, takken, planten, bloemen en blaadjes alsof het zijn allergrootste liefdes zijn. En dat zijn ze ook. Want Louis leeft voor en met de natuur.

Passievol
Er is niemand die ik zo passievol over een bosje takjes dat tussen de tegels groeit heb horen praten als hij. Een bosje wilde tijm waar je bij een ‘normale’ (ik wandel met al deze kennis nooit meer normaal ben ik bang) wandeling zo overheen zou stappen. Maar sinds deze echte kennismaking met de natuur niet meer.
Zo weet ik nu dat de takjes tijm juist hier groeien, want tegels houden warmte vast en dat wil dit plantje graag.

Gekeuvel
Overal groeit en bloeit wel iets dat eetbaar of waardevol voor je gezondheid is. Ik kijk mijn ogen uit en ik leg samen met al die andere vrouwen (en ok, een man) mijn oor te luister bij alles wat Louis te vertellen heeft.
En dat is veel. Heel veel. Zoveel dat hij zich steevast druk maakt of we aan het eind van de dag wel op tijd klaar zijn met wandelen, leren, koken en proeven.
Ik geef het hem ook maar te doen. Op pad met zoveel vrouwen en een man. Iedereen bij elkaar houden en dan ook nog eens de aandacht op zich vestigen tussen al het gepraat (Louis noemt het liefkozend ‘gekeuvel’) door.

Superfoods
Net als het wandeltempo er weer in zit, stopt Louis wel weer ergens omdat hij een uitgebloeid look-zonder-look plantje ziet of juist een piepjong exemplaar, die in dit jaar voor de tweede keer groeit omdat het zo’n warme zomer is geweest. Zijn enthousiasme is grenzeloos. En dat raakt. De informatie komt binnen en blijft hangen.
Zo weet ik hoe ik voortaan mijn eigen superfoods kan plukken in plaats van ze in de winkel te kopen. Goji-bessen groeien nu immers ook in onze eigen Nederlandse duinen. En zo bloeien er in dit seizoen ook de dauwbraam, de hondsroos, de duindoorn… Allemaal vruchten die we plukken om er later die middag moes van te maken en op te eten.

We vervolgen onze weg naar de zee. De zee die net zo vol zit met superfoods. Ik vang voor het eerst in mijn leven Hollandse garnalen en ook die gaan later die middag de pan in.

Ontdekkingsreis
Op pad met Louis (ook wel de wildpluk-cursus genoemd) is één grote ontdekkingsreis en wat ging ik graag mee. Net als al die andere vrouwen uit de groep die zich hardop afvragen of er niet een kopie van Louis te maken is. Gewoon voor thuis. Iemand die elke week verse kippenbouillon maakt, de hotspot weet om in het najaar bramen te plukken om er vervolgens jam van te maken die door een top-kok wordt geprezen als magnifiek en die daarnaast voor elke dag minimaal één gefermenteerd product adviseert, waarvan rode wijn zijn favoriet is.

Ik ben bang dat zoveel gekopieerde Louietjes niet gaat lukken. Maar Louis, wat heb ik graag naar jouw ‘gekeuvel’ geluisterd.
Ik weet nu dat de horizon zich altijd op zestien kilometer bevindt, dat je in plaats van schoongemaakte haring beter uit het vat kunt kopen, wat de voordelen zijn van Hollands superfood en dat een oer-wortel niet oranje, maar gewoon wit is.
Het is slechts een greep uit alles wat ik heb onthouden. En net zoals bij elke reis stop ik de lessen bij me en brengt het me weer verder.
Zelfs de les van het proeven van het groene sap uit de smalle weegbree uit een linkerhand. Ik weet nu namelijk dat dat…..nergens naar smaakt ?